As ’t lopend joar noar ’t inde luip,
wer ’t stil op ’t witte laand.
De raive ston la in de schuur,
en ’t waark was aan de kaant.
Din kwam de onbezörgde tied,
as alles kwam tot rust.
De wind was oost en ’t vroor voak stief,
veul daaier kropen in ’t nust.
Veul volk bleef din ook onderdak,
de winter duurde doagen.
De kachel snorde in de houk,
dat wazzen de ‘knientjesdoagen’.
Voak denk ik aan dij stille tied,
gain trammelant, gain ploagen.
Men kwam tot rust, dat dee joe goud,
ik wens joe ‘KNIENTJESDAOAGEN’.
Willy Walters
