Er leefde ooit in Paddepoel een pad

Die heel de wijk probeerde wijs te maken

Dat hij als pad grootmeesterlijk kon schaken,

Maar dat zijn kunnen sterk werk onderschat.

Wanneer hij echter aan het schaakbord zat

Dan wist hij slechts met onverstand van zaken

Zijn stukken in een oogwenk kwijt te  raken

En na alweer een oogwenk stond hij mat.

Maar  kwam daarna de schaaksport weer ter sprake

Dan ging, zonder het schaamrood op de kaken,

De blaaskaak leugenachtig er op prat

Dat hij heel Paddepoel verslagen had.

Zo bleef de opgeblazen kikker kwaken.

Toen sloeg Sergej Tiviakov hem plat